பொங்கல்: மலரும் நினைவுகள்

இந்த பொங்கலும் கடந்த பொங்கலைப் போலவே பொங்கலாகவே முடிந்தது...! இந்த வருடமாவது பொங்கல் தீபாவளியாக மாறும் என்று எதிர்பார்த்து என் பாஸிடம்  போனஸ்  கேட்டு செருப்படி வாங்கியதுதான் மிச்சம். இருந்தாலும் இந்தப் பொங்கலும் கபாலீஸ்வரர்   கோவிலில் ஓசியிலையே முடிந்தது. பொங்கல்  அன்று காலை கபாலீஸ்வரர்  கோவிலில் சகபிச்சைக்காரர்களுடன் பிச்ச எடுத்துவிட்டு  மதியம் வடபழனியில் பிச்ச எடுக்க சென்றேன். மாலை ஆறு மணிக்கு எக்மோரில் பிச்ச எடுப்பதாக பிளான். சரியாக ஆறு மணிக்கு பவர் ஸ்டார் கெட்டப்பில் துபாய் பிச்சைகாரன் டெரரும், சிங்கப்பூர் பிச்சைகாரன் ஜெயந்தும்  வந்து சேர்ந்தனர்.

முதல் போணி பதிவர்  பன்னிகுட்டி கையால்தான் வாங்க வேண்டும் என்று டெரர் தனிப்பட்ட முறையில் பன்னிகுட்டி காலில் விழுந்து கெஞ்சியிருந்ததால் பன்னிகுட்டி  நேரம் தவறாமைக்கு எடுத்துக்காட்டாக ஆறு மணி மீட்டிங்குக்கு ஐந்து மணிக்கே அங்கு வந்து காத்திருந்தார். முதலில்  ஒரு டாஸ்மாக்கில்  போய் பீர் ஆர்டர் செய்தோம். ஜெயந்த் பீர் வாங்கி வரும் அழகை பார்த்ததும் கன நேரத்தில் எனக்கு ஒரு கவிதை உதித்தது.... அந்த  கவிதையை கேட்டு நீங்கள் அடம் பிடிப்பீர்கள் என்பதற்காக...

ஒரு பீர் பீப்பாயே

பீரை...

சுமந்து வருகிறதே? 

அடடே.... !!!!!!!!!!!!

பிறகு அனைவரும் தாஜ் ஹோட்டல்  போயி அங்கு சாப்பிட்டு காசு கொடுக்க வில்லை என்றால் செருப்பால் அடிப்பார்கள் என்பதால் வழக்கம் போல மாரியம்மன் கோவில் கூளோடு எங்கள்  இரவு உணவை முடித்தோம். 11.30 மணிக்கு கூழ் ஊத்தியவன்  அண்டாவுல தீந்திருச்சுடா அயோக்கிய ராஸ்கல்களா அப்டின்னு திட்டியதும்தான் அந்த கோவிலை விட்டு கிளம்பினோம்.

மறுநாள் நான்,ஜெயந்த்,டெரர்  மூணு பேரும் ஒரு மாறுதலுக்காக MGM வாசலில் பிச்சை எடுக்கலாம்  என்று பிளான் செய்து கிளம்பினோம். அங்கு வந்தால் எங்கள் மூணு பேருக்கும் திரும்பவும் பிச்சை போட வேண்டி வரும் என பயந்து உடம்பு சரியில்லை என்னால் வர முடியாது என எஸ்கேப்பு ஆகிவிட்டார் பதிவர் பன்னிகுட்டி . ஆனால் அதே நேரம் அவர் பத்து ப்ளாக்குகளில் பிளாக்குக்கு பத்து கமெண்ட் வீதம் போட்டு கொண்டிருந்ததாக தகவல் கிடைத்தது. ஒரு வழியாக MGM ல் பிச்சை எடுக்கும் படலம் இனிதே முடிந்தது.

அன்று மாலை MGM-ல் இருந்து மெரீனா பீச்சுக்கு பிச்சை எடுக்க வரும்போது மீன்பாடி வண்டியில் நான் பிடித்திருந்த கம்பி நம்பர் 4B (Middle) . 4A (Window) ல  அனேகமாக எங்கள் எங்கள் சங்கத்தை சேர்ந்த பெண் ஒருத்தி வந்து உக்காந்துச்சு. நல்ல வடபழனி முருகன் கோவிலில் கொடுக்கும் பொங்கல் நிறம்,  கூவம்  நதியின்  மணம்  அவள்  கூந்தலில் இருந்து  மணம் வீசியது, அரப்பாடி வண்டியோடு போட்டிபோடும் சைசில் இருந்தாள், நல்லா நிறைய ஜன்னல் வைத்த சேலை.. கதவே வைத்த ஜாக்கெட்... சரி இந்த பிகருகிட்ட (????)  கடலைய போட்டுக்கிட்டே இரண்டு  மணி நேர பயணத்தை முடிச்சிடலாம்னு என் மனதில் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே இந்த ஜெயந்த் நாதாரியும் அந்த பொண்ண படிக்க வைக்கிறேன்னு மடக்க பார்த்தான்.. நல்ல வேளை... ஜெயந்த் முழுபாடி வண்டி சைசுக்கு இருந்ததால அது அவன கண்டுக்கவே இல்லை.... என்னையே வச்ச கண்ணு  வாங்காமல் பார்த்துகிட்டே இருந்தாள்! 

அதனால நானும் தைரியத்த வர வழைத்து... அந்த பிகருகிட்ட மெதுவா நகர்ந்து போனேன்.... 

"ஹேய்... ஏன் அப்பிடி குறுகுறுன்னு என்னையவே பார்க்கிற? நாலு பேரு பார்த்தா என்னைய என்ன நினைப்பாங்க? எதுவா  இருந்தாலும் அப்பா  அம்மாவ  வீட்ல  வந்து பேச சொல்லு... ஆனா அதுக்கு முன்னாடி என்கிட்டே உன்னைய எது கவர்ந்து  இழுத்துச்சு? அத சொல்லு... என் மங்களகரமான மஞ்சள் படிந்த பற்களா? இல்லை எண்ணுவதற்கு தோதாக நீட்டிக்கொண்டிருக்கும் எலும்புகளா? அல்லது... கழுதைக்கு போட்டியான  என் குரலா? கூவத்துக்கு போட்டியான என் வாசமா? எதுடா செல்லம் உன்னைய  கவர்ந்தது.... சொல்லுடா.... சொல்லு..ம்ம்ம்......

 நான் இவ்ளோ கேட்டும் அந்த பிகர் பார்வையின் கோணத்தை மாற்றாமல்.... வெறித்தபடியே இருந்தாள்... நான் மீண்டும் மீண்டும் கேட்கவும் அந்த கருத்த.. ச்சீ..பெருத்த குயில் வாய் திறந்தது மெதுவாக.... ஆனா ஆனா அது சொன்ன ஒத்த சொல்லு எனக்கு பொங்கலில் கிடக்கும் கல்லை கடித்தது போல ஒரு வலியை ஏற்படுத்தியது. அப்படியே எந்திரிச்சு மீன்பாடி வண்டி டிரைவரிடம்... எஸ்சூஸ் மீ இங்க நான் ரோட்ல உருண்டு அழனும். அதுக்கு வண்டிய நிப்பாட்ட முடியுமான்னு கேட்டேன். அந்த மீன்பாடி வண்டி டிரைவரோ இம்சை அரசன் பாபுவின் போட்டோவை பார்த்தது போல் மூஞ்சியை கோணலாக்கி ஒரு முறை முறைத்தான். நானும் வேறு வழியில்லாமல் அங்கேயே உக்கார்ந்து அழுதேன்.

அந்த பிகர் சொன்ன ஒத்தை வார்த்தை...
அந்த ஒத்த வார்த்தை
.
.
.
.
.
.
.
போங்க அண்ணா.. நான் இவ்ளோ நேரம் உங்களுக்கு பின்னாடி உக்காந்துருந்த டெரர் அத்தான மட்டும்தானே பார்த்துகிட்டு இருந்தேன்!